SPEKTAKLE

 

IMPREZY TOWARZYSZĄCE - SPEKTAKLE

 

4 kwietnia, godz. 19:00
TEATR DRAMATYCZNY M. ST. WARSZAWY, SCENA IM. G. HOLOUBKA

Igor Ostachowicz
NOC ŻYWYCH ŻYDÓW
Reżyseria: Aleksandra Popławska, Marek Kalita

Wyobraźcie sobie, że w piwnicach waszego bloku przebudzili się martwi Żydzi z getta
i postanowili zemścić się na świecie, który o nich zapomniał. Co byście powiedzieli,
gdyby do waszych drzwi zapukali zmarły Żyd – kapitan polskiego wojska - ze swoją
równie nieświeżą córką i zażądali włączenia współczesnej muzyki? Jak byście
zareagowali, gdyby odwiedzili Was goście bez rąk, nóg lub z przestrzelonymi twarzami?
A gdyby okazało się, że trzeba ich bronić przed rodzimymi narodowcami?
W takiej sytuacji postawiony zostaje Bezimienny, mieszkaniec Muranowa, człowiek
skupiony na sobie i swoich przyjemnościach.

Igorowi Ostachowiczowi, balansującemu na bardzo cienkiej linie, udało się poruszyć
kwestie fundamentalne, zadać pozornie bardzo głupie pytanie o nasze człowieczeństwo
– na gruzach warszawskiego getta i w pogoni za dobrami, których tak bardzo pragniemy
– pisał Paweł Dunin Wąsowicz.
Spektakl na podstawie powieści Igora Ostachowicza „Noc żywych Żydów”, nominowanej
do Literackiej Nagrody Nike 2013.

Adaptacja: Marek Kalita, Muzyka: Jacek Grudzień, Opracowanie muzyczne: Piotr Polak,
Scenografia: Katarzyna Borkowska, Kostiumy: Małgorzata Vasina Maćkowiak,
Reżyseria świateł: Jacqueline Sobiszewski, Choreografia i ruch sceniczny: Paweł i Piotr Kamińscy,
Asystent scenografa: Paula Grocholska


Obsada: Marek Kalita, Anna Gorajska, Katarzyna Herman, Agnieszka Roszkowska,
Agata Woźnicka, Waldemar Barwiński, Krzysztof Brzazgoń, Michał Czernecki, Mariusz Drężek,
Piotr Kamiński, Paweł Kamiński, Henryk Niebudek, Krzysztof Ogłoza, Dominik Rybiałek,
sebastian skoczeń, Maciej szary, Zdzisław Wardejn



10 kwietnia, godz. 19:00
TEATR DRAMATYCZNY M. ST. WARSZAWY, SCENA NA WOLI IM. T. ŁOMNICKIEGO

Ewa Gawlikowska-Wolff/Elżbieta Chowaniec
GRY EKSTREMALNE
Czas trwania 90 minut (bez przerwy)
Reżyseria: Joanna Grabowiecka

Nie lubię cytryny w plasterku do herbaty, ani wody gazowanej jako dolewki do chłodzenia
napoju. Rozbijam jajko zawsze od węższej strony, a jak chcę zjeść delicję, to najpierw
obgryzam dookoła galaretkę. Moja metoda na raka? Wylizywanie ucha przez psa. Albo
opcja, że guza wysmarkam, a obrzęk wysikam, ale jestem dopiero w fazie patentowania
tego pomysłu.

Ewa Gawlikowska-Wolff
(1983 – 2012)

Spektakl non-fiction oparty na historii zmarłej na glejaka mózgu młodej dziewczyny.
Kiedy u Ewy zdiagnozowano nowotwór, postanowiła opowiedzieć o swojej chorobie,
bólu i nadziei. Chciała, żeby jej rak był po coś. Ewa Gawlikowska-Wolff jako
studentka Szkoły Dramatu napisała pierwszą część „Gier ekstremalnych”. Umarła
w lipcu 2012 roku. Po jej śmierci sztukę dokończyła dramatopisarka Elżbieta Chowaniec.
Powstała opowieść o tym, jak ekstremalna sytuacja weryfikuje marzenia,
plany, relacje z bliskimi.

„Gry ekstremalne”to spektakl, który ogląda się ze ściśniętym gardłem. Z góry wiadomo,
jaki będzie finał, bo opowieść oparto na faktach, ale emocji i tak nie da się powstrzymać.

Aneta Szeliga, „Metro”

Spektakl powstał w pewnej sprawie. Jest zarówno pomnikiem (o) pamięci, jak i próbą
refleksji nad stanem chorego człowieka. Końcowe słowa ,,zaraz mi przejdzie” stanowią
przebłysk optymizmu w ponurym świecie. Kto o tym wie najlepiej, jeśli nie ci, którzy
walczą do końca?

Szymon Spichalski, Teatr dla Was

Scenografia, kostiumy: Zuzanna Srebrna, Muzyka i dźwięk: Agnieszka Lucya (śpiew) i Tomasz Kurowski,
Reżyseria świateł: Andrzej Król, Wizualizacje: Katarzyna szarek, Obsada: Anna Gorajska,
Zuzanna Grabowska, Rafał Fudalej, Elżbieta Kijowska, Robert T. Majewski, Henryk Niebudek,
Małgorzata Niemirska, Janusz R. Nowicki, Kamil Siegmund, Maciej Wyczański




12 kwietnia, godz. 19:00
TEATR DRAMATYCZNY M. ST. WARSZAWY, SCENA NA WOLI IM. T. ŁOMNICKIEGO

Tadeusz Słobodzianek
NASZA KLASA. HISTORIA W XIV LEKCJACH
Czas trwania 165 minut (z przerwą)
Reżyseria: Ondrej Spišák

Niezwykła historia uczniów z jednej klasy. Razem uczą się, bawią, chuliganią, wchodzą
w dorosłość. Marzą, żeby zostać lotnikiem, lekarzem, gwiazdą filmową. Czytają
„Trylogię” Sienkiewicza. Chodzą na filmy z Chaplinem. Słuchają jazzu. Dlaczego chłopak,
który wyciął serce z papieru i napisał miłosny wiersz, kilka lat później związał
koleżance ręce sznurkiem i zagroził, że zastrzeli, jeśli będzie próbowała uciekać? Co
się wydarzyło, że narodowość, religia i ideologia okazały się ważniejsze niż przyjaźń?
Kiedy w koledze ze szkolnej ławki zobaczono Obcego? Co się stało z tamtą klasą?

„Nasza klasa” Tadeusza Słobodzianka to pierwszy polski dramat uhonorowany
Literacką Nagrodą Nike.

Przeczytałem „Naszą klasę” Słobodzianka. Nawet dwa razy. Skończyłem za pierwszym
razem i natychmiast zacząłem czytać drugi raz od początku. To bez wątpienia najlepsza
sztuka Słobodzianka. Pewnie najważniejsza polska sztuka od… nie wiem, może „Do
piachu” Różewicza? Najważniejsza w tym sensie, że ma odwagę zmierzenia się z jednym
z najtrudniejszych naszych doświadczeń historycznych, nie oszczędzając zresztą nikogo.

blog Wojciecha Majcherka

Słobodzianek pokazuje, jak pamięć o sąsiedzkim mordzie w Jedwabnem na zmianę zaciera
się i powraca. Jak nie pozwala się wyprzeć, zanegować. Tekst wyróżniony tegoroczną
Nagrodą Literacką Nike w spektaklu Ondreja Spišáka zaczyna pobrzmiewać jak legenda,
partytura nabożeństwa, mit. Mit, na którym opiera się cała powojenna historia Polski.

Joanna Derkaczew, „Gazeta Wyborcza”

II reżyser: Aldona Figura, Scenografia: František Liptak, Kostiumy: Jan Kozikowski,
Oprawa muzyczna: Bartłomiej Woźniak, Choreografia: Anna Iberszer, Obsada: Magdalena Czerwińska,
Izabela Dąbrowska, Anna Gryszkówna, Robert T. Majewski, Michał Czernecki, Mariusz Drężek,
Leszek Lichota, Waldemar Barwiński, Marcin Sztabiński, Karol Wróblewski


14 kwietnia, godz. 19:00
TEATR DRAMATYCZNY M. ST. WARSZAWY, SCENA IM. G. HOLOUBKA

Antoni Czechow
TRZY SIOSTRY
Reżyseria: Małgorzata Bogajewska

Komediodramat Antoniego Czechowa. Olga, Masza i Irina marzą o miłości, ciekawym
życiu duchowym i pracy pełnej sensu. Chcą być niezależne, odkrywać świat,
przebywać wśród ludzi, z którymi jest o czym rozmawiać. Siostry Prozorow nie
zgadzają się na życie usypiające monotonią, mają nadzieję, że może być przygodą,
a nie przemijaniem.

„Trzy siostry” to świat w cieniu przeczuwanej katastrofy. Świat, który już wypadł ze starej
formy, a jeszcze nie dał nic w zamian. To moment zmiany, dynamiczny, trudny, ale
w swej nieprzewidywalności fascynujący i czasem śmieszny. Wszystko, co wiedzieliśmy
o życiu, okazuje się nieprzydatne, wszystko trzeba stworzyć na nowo – społeczeństwo,
zasady, rodzina i miłość. „Trzy siostry” dzieją się tu i teraz – mówi Małgorzata Bogajewska,
reżyserka spektaklu.
Przekład: Natalia Gałczyńska, Scenografia i kostiumy: Maciej Chojnacki, Muzyka: Bartek Woźniak,
Reżyseria światła: Magda Górfińska, Ruch sceniczny: Wiktor Korszla, Obsada: Izabela Dąbrowska,
Anna Gajewska, Paula Kinaszewska, Mirosława Krajewska, Danuta Nagórna,
Anna szymańczyk, Agnieszka Warchulska, Krystyna Wolańska, Andrzej Blumenfeld,
Adam Ferency, Władysław Kowalski, Robert T. Majewski, Janusz R. Nowicki,
Sebastian Stankiewicz, Marcin Sztabiński, Mateusz Weber, Maciej Wyczański

partnerzy.jpg